ای کاش احساسم گلی می بود

میریخت عطرش را به دامانت

یا مثل یک پروانه پر میزد

رقصان به روی طاق ایوانت

 
 
ای کاش احساسم کبوتر بود

بر بام قلبت آشیان میکرد

از دست تو یک دانه برمیچید

عشقی به قلبت میهمان میکرد

 
 
ای کاش احساسم  درختی بود

تو در پناه سایه اش بودی

یا مثل شمعی در شبت میسوخت

تو مست در میخانه اش بودی

 
 

ای کاش احساسم صدایی داشت

از حال و روزش با تو دم میزد

مثل هزاران دانه برفی

سرما به جان دشت غم میزد

ای کاش احساسم هویدا بود

در بستر قلبم نمی آسود

یا در سیاهی دو چشمانم

خاموش نمیگشت و نمی آلود

                           
ای کاش احساسم قلم میگشت

تا در نهایت جمله ای میشد

یعنی که " دوستت دارم"ی میگشت

تا معنی احساس من میشد .

خدای من “بهشتی ” دارد، نزدیک، زیبا، بزرگ

و به گمانم “دوزخی ” دارد، کوچک، بعید

و در پی دلیلی ست که ببخشد ما را

گاهی به بهانه یک دعا . . .

امسال که گذشت انشالله تو

سال جدید

بهترین و

قشنگ ترین و

ارامش ترین و

رویایی ترین و

خلاصه همه چی رو داشته باشید.

هر لحظه را به گونه‌ای زندگی کن

که گویی واپسین لحظه است و کسی چه می‌داند؟

شاید آخرین لحظه باشد.

عشق، نخستین گام به سوی ملکوت است و

تسلیم، آخرین آن؛ آری تمام سفر دو گام بیش نیست.

زندگی را تنها زمانی می‌شناسی که آماده سفر به ناشناخته شوی.

اگر به شناخته چنگ بزنی، به ذهن چنگ زده‌ای و ذهن زندگی نیست.

بیشتر عشق بورز تا بیشتر شوی..

کمتر عشق بورزی، کمتر خواهی بود.

توان عشق ورزیدن تو، ترازوی سنجش توست

و میزان عشق تو، ترازوی وجود تو.

تلاش نکن که زندگی را بفهمی، زندگی را زندگی کن!

تلاش نکن که عشق را بفهمی، عاشقشو!

و چنین است که خواهی دانست؛ 

این دانستن حاصل تجربه توست،

 این دانستن هرگز ویرانگر آن راز نیست.

هر چه بیشتر بدانی در می‌یابی که هنوز

چیزهای بیشتر و بیشتری باقی‌است تا بدانی.

عشق والاترین هدیه خداست این هنر را بیاموز،

ترانه عشق و جشن آن را بیاموز.

عشق نیازی بی چون و چراست،

روح بی عشق قادر به حیات نیست.

عشق خوراک روح و سرآغاز هر آن چیزی است که بزرگ است؛

عشق دروازه ملکوت است.

لاک پشت پشتش‌ سنگین‌ بود و جاده‌های‌ دنیا طولانی. می‌دانست

که‌ همیشه‌ جز اندکی‌ از بسیار را نخواهد رفت.

آهسته آهسته‌ می‌خزید، دشوار و كُند و دورها همیشه‌ دور بود.

سنگ‌پشت‌ تقدیرش‌ را دوست‌ نمی‌داشت‌ و

آن‌ را چون‌ اجباری‌ بر دوش‌ می‌کشید.

پرنده‌ای‌ در آسمان‌ پر زد، سبک و سنگ‌پشت‌

رو به‌ خداکرد و گفت: این‌ عدل‌ نیست،

این‌ عادلانه نیست. کاش‌ پشتم‌ را این‌ همه‌ سنگین‌ نمی‌کردی.

من‌ هیچ‌گاه‌ نمی‌رسم. هیچ‌گاه.

و در لاک سنگی‌ خود خزید، به‌ نیت‌ ناامیدی.

خدا سنگ‌پشت‌ را از روی‌ زمین‌ بلند کرد.

زمین‌ را نشانش‌ داد.

كُره‌ای‌ کوچک بود و گفت: نگاه‌کن،

ابتدا و انتها ندارد. هیچ کس‌ نمی‌رسد؛

چون‌ رسیدنی‌ در کار نیست. فقط‌ رفتن‌ است.

حتی‌ اگر اندکی.. و هر بار که‌ می‌روی، رسیده‌ای..

 و باورکن‌ آنچه‌ بر دوش‌ توست، تنها لاکی‌ سنگی‌ نیست،

تو پاره‌ای‌ از هستی‌ را بر دوش‌ می‌کشی پاره‌ای‌ از مرا.

خدا سنگ‌پشت‌ را بر زمین‌ گذاشت..

دیگر نه‌ بارش‌ چندان‌ سنگین‌ بود

و نه‌ راهها چندان‌ دور. سنگ‌پشت‌ به‌ راه‌ افتاد و گفت: “رفتن”،

حتی‌ اگر اندکی.. و پاره‌ای‌ از خدا را با عشق‌بر دوش‌ کشید.

رستگاری

از تو مي‌پرسم، اي اهورا

مي‌توان در جهان جاودان زيست؟

(مي‌رسد پاسخ از آسمان‌ها)‌:

- هر كه را نام نيكو بماند،

جاوداني است

از تو مي‌پرسم، اي اهورا

تا به دست آورم نام نيكو

بهترين كار در اين جهان چيست؟

(مي‌رسد پاسخ از آسمان‌ها)‌:

- دل به فرمان يزدان سپردن

مشعل پر فروغ خرد را

سوي جان‌هاي تاريك بردن

از تو مي‌پرسم، اي اهورا

چيست سرمايه رستگاري؟

(مي‌رسد پاسخ از آسمان‌ها)‌:

- دل به مهر پدر آشنا كن

دين خود را به مادر ادا كن

اي پدر، اي گرانمايه مادر

جان فداي صفاي شما باد

با شما از سر و زر چه گويم

هستي من فداي شما باد!

با شما، صحبت از «من» خطا رفت

من كه باشم؟ بقاي شما باد!

اي اهورا

من كه امروز، در باغ گيتي

چون درختي همه برگ و بارم

رنج‌هاي گران پدر را

با كدامين زبان پاس دارم

سر به پاي پدر مي‌گذارم

جان به راه پدر مي‌سپارم

ياد جان سوختن‌هاي مادر

لحظه‌اي از وجودم جدا نيست

پيش پايش چه ريزم؟ كه جان را

قدر يك موي مادر بها نيست

او خدا نيست، اما وفايش

كمتر از لطف و مهر خدا نيست.....

قــــــلـمت را بردار

بنویس از همه خوبیها. زندگی .عشق. امید

و هر آن چیز که بر روی زمین زیبا هست

گل مریم. گل رز

بنویس از دل یک عاشق بی تاب وصال

از تمنا بنویس

از دل کوچک یک غنچه که وقت است دگر باز شود

از غروبی بنویس که چو یاقوت و شقایق سرخ است

بنویس از لبخند

از نگاهی بنویس که پر از عشق به هر سوی جهان می نگرد

قــــــلـمت را بردار، روی کاغذ بنویس:

زندگـی با همه تلخی ها شیریــن است

سال داره تموم میشه با تموم خوبیها و بدی هاش

خدایا شکرت بخاطرتماممممم نعمت هایی که دادی الهی شکر 

ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ

ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻧﻔﺴﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﯾﺎ ﻧﻔﺴﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻮ

ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ

ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﮑﺸﻢ

ﯾﺎ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ

ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ

ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﺳﺖ

ﯾﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ

ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ

ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ

ﻟﺤﻈﻪ ، ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ

ﻭ ﻋﺸﻘﺖ

ﺫﺭﻩ ، ﺫﺭﻩ ، ﺫﺭﻩ ﯼ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﺍ

دوستت دارم چون تنهاترین مصراع شعرمنی

دوستت دارم چون تنها ترین فکرتنهایی منی

دوستت دارم چون زیباترین لحظات زندگی منی

دوستت دارم چون زیباترین رویای خواب منی

دوستت دارم چون زیباترین خاطرات منی

دوستت دارم چون به یک نگاه عشق منی

دوستت دارم چون دوستت دارم

تو برايم بهترين هستي

دنيا را نميخواهم

تو زندگي من هستي

اينگونه مرا نگاه نکن

فکر کرده اي که از نگاهت خسته ميشوم

نه عزيزم بيشتر از اينکه هستم عاشقت ميشوم

پس آنقدر نگاهم کن

تا ديوانه شوم

                گاهی دلت از سن و سالت می گیرد

                   میخواهی کودک باشی

کودک به هر بهانه ای به آغوش غمخواری پناه می برد                                                                                

                                             و آسوده اشک می ریزد

بزرگ که باشی                                                              

                                     باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی

دعای باران چرا؟؟؟؟؟؟؟!!!                                    

                                               دعای عشق بخوان    

  این روزها دلها تشنه ترند تا زمین.