همچون سطوح دیده طفلان بی گناه

نقش آفرین چهره ماه و ستاره ها

می خواهد از نسیم سحرگهان پاسخ دهد به پرسش او همره فلق

ای روزگار لعنتی با اوچه کرده ای

با آن بلند همت اکنده از غرور

با آن که بود سراچه چشمش پر زنور

با آن بزرگ بانوی روشندل شیلات

می بافد از کلاف یاس روز و شب دیباجی از امید

در دل هراس نیست

در دل بانوی روشندل شیلات

قایقش در دل امواج خروشان و بلند گرچه شد بازیچه خشم دریا

چشم امید به هر حال به هر سو افکند

تا ببیند که کسی نیست به ساحل پیدا

که بجوید از وی راه فردا

اینک ز پشت پلک پنجره می دید

سیما به صبح پرزنور و می شنید آوایی زدور

بانوی روشندل شیلات

ای روزگار لعنتی با اوچه کرده ای

با او که از کلاف یاس روز و شب می بافد از امید

دیباج و پرنیان به دل

بغضی ترک ندید و گلویی صدا نکرد

انگار ما بدون حضور تو راحتیم

وقتی کسی برای ظهورت دعا نکرد

مارا همین صدا نزدن بی خیال کرد

مارا همین صدا نزدن با خدا نکرد

وقتی که دامن تو رها شد ز دست ما

دست گناه دامن ما را رها نکرد

در روزگار ما تو بیابان نشین شدی

خاکم به سر از اینکه دل ما حیا نکرد

تو رفتی و به کلبه ی ما بی محل شدی

دیگر کسی پس از تو نگاهی به ما نکرد

دیدند درد دین خدا را نداشتیم

مارا کسی برای شهادت جدا نکرد

توبه از اینکه این دل بی بند و بار ما

جایی برای آمدن یار وا نکرد...

عیب از من است که صدای زیارتت

صبح سه شنبه های مرا کربلا نکرد..

اگر من جای او بودم که اول ظلم را می دیدم

از مخلوق بی وجدان ٬جهان را باهمه

زیبایی و زشتی به روی یکدگر ویرانه می کردم .

اگر من جای او بودم که می دیدم

یکی عریان ولرزان ٬دیگری پوشیده از

صد جامه رنگین زمین و آسمان را واژگون،

مستانه می کردم.

 
اگر من جای او بودم که در همسایه

صدها گرسنه ٬چند بزمی ٬گرم عیش ونوش

می دیدم ٬نخستین نعره مستانه را خاموش

آن دم بر لب پیمانه می کردم.

اگر من جای او بودم نه طاعت می پذیرفتم

نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده 

پاره پاره در کف زاهد نمایان سبحه صد دانه می کردم.

دل بی تاب اومده چشم پر از اب اومده

اومده ماه عزا لشکر ارباب اومده

لشکر مشکی پوشا سینه زنای ارباب

شب همه شب میخونن نوحه برای ارباب

جان اقام سن قربان اقام سید العطشان اقام

دل من در به دره درمون دردش سفره

یه نفر نیست که یه شب ما رو زیارت ببره

دست ادب رو سینه سینه زنای ارباب

با یه سلامم میرن پایین پای ارباب

جان اقام سن قربان اقام سید العطشان اقام

اه حسرت میکشم بار مصیبت میکشم

وقتی که گریم نمیاد خیلی خجالت میکشم

پای علم می مونم پای علم میمیرم

خواب دیدم اخر توی راه حرم میمیرم

جان اقام سن قربان اقام سید العطشان اقام